Balokrad: De Verdwenen Zon & Oorsprong van Het Goed en Het Kwaad!

De Indonesische folklore biedt een rijke bron van verhalen, die eeuwenlang mondeling zijn overgeleverd voordat ze werden opgetekend. Deze verhalen geven ons een inkijkje in de waarden, geloven en angst van oude gemeenschappen. Een fascinerend verhaal uit de 15e eeuw, dat zowel intrigueert als verwarring zaait, is “Balokrad”. Dit epische volksverhaal vertelt het verhaal van Balokrad, een figuur die wordt gezien als de schepper van de wereld en tegelijkertijd verantwoordelijk voor het ontstaan van goed en kwaad.

“Balokrad” begint met een kosmos in totale duisternis. Er is geen licht, geen leven, alleen een leegte die wacht op vormgeving. In deze chaotische oerstaat verschijnt Balokrad, een machtige entiteit met dubbelzinnige bedoelingen.

Balokrad besluit de wereld te creëren, en hij begint door zonlicht te produceren, wat de duisternis verdrijft. Maar zijn scheppingsdrift stopt niet bij licht alleen. Hij wil leven in deze nieuwe wereld en geeft vorm aan mensen, dieren en planten. Balokrad is echter geen almachtige godheid, maar een complexe figuur met zowel goede als slechte eigenschappen.

Dit wordt duidelijk wanneer hij twee belangrijke elementen creëert: liefde en haat. Met liefde wil Balokrad verbinding tussen mensen bevorderen, harmonie en samenwerking stimuleren. Maar Balokrad introduceert ook haat in de wereld. Hij doet dit niet met kwade bedoelingen, maar omdat hij gelooft dat conflict en competitie noodzakelijk zijn voor evolutie en groei.

De introductie van haat heeft echter verstrekkende gevolgen. Mensen beginnen ruzie te maken om grondgebied, macht en bezit. De harmonie die Balokrad eerst nastreefde verdwijnt, en de wereld valt langzaam in verval.

De “Balokrad” heeft een complex thema: de aard van goed en kwaad. Het verhaal suggereert dat goed en kwaad niet absolute categorieën zijn, maar complementaire krachten die elkaar nodig hebben om te bestaan. Balokrad’s introductie van haat is problematisch, maar het verhaal laat ook zien hoe conflict en competitie kunnen leiden tot vooruitgang.

De “Balokrad” eindigt met een wereld in chaos. De mensen, gecorrumpeerd door haat, vernietigen alles wat mooi en goed is. Balokrad treurt om zijn schepping en verdwijnt uit de wereld, achterlatend een somber erfgoed van geweld en verdriet.

Het verhaal kan op verschillende manieren worden geïnterpreteerd. Sommigen zien “Balokrad” als een waarschuwing tegen de gevaren van haat en hebzucht. Anderen zien het als een reflectie op de menselijke aard, met onze capaciteit voor zowel goedheid als kwaad.

Wat de interpretatie ook mag zijn, “Balokrad” blijft een fascinerend verhaal dat ons dwingt na te denken over de fundamentele vragen van bestaan: waar komt goed en kwaad vandaan, wat is de betekenis van conflict en hoe kunnen we harmonie bereiken in een wereld vol tegenstellingen?

Het verhaal eindigt abrupt, zonder een echt “happy end”. Dit reflecteert wellicht het realisme van de oude Javaanse samenleving. Het leven was hard, vol uitdagingen en onzekerheden. De oplossing lag niet in hemelvaart of toverspreuken, maar in de dagelijkse strijd tegen armoede, ziekte en natuurrampen.

“Balokrad” is een verhaal dat je lang bijblijft. Het roept vragen op over goedheid en kwaad, schepping en vernietiging, liefde en haat. En het laat zien hoe complexe verhalen kunnen zijn, vol contradicties en dubbele betekenissen.